flasshi

hi everybody! tervehdys kaikille привет всем.
Get this story in different languages.
olen lukenut tämän tarinan hesarissa, tääsä sen venäjän kielninen versio.
Her is its Russian version.
You welcome.
Критикутйе перевод и дополняйте, продолжение следует скоро и оно будет инетерсное.

Venäläisen sotilaan uskomaton tarina
Ivan on sotinut Afganistanissa ja Bosniassa. Hän on nähnyt ja tehnyt hirveitä asioita, mutta vasta Suomessa hän on löytänyt rauhan.


Jouni K Kemppainen
Helsingin Sanomat



On ihmisiä, jotka ovat eläneet sellaisen elämän, että heidän tarinansa on vain kerrottava. Ei siksi, että heidän valintansa olisivat meille muille opetukseksi. Eikä oikeastaan edes siksi, että heidän vaiheensa kertoisivat jotain olennaista.
Vaan yksinkertaisesti siitä syystä, että heidän tarinansa on niin uskomaton.
Huoneessa istuu mies. Hänen kasvonsa ovat ilmeettömät, mutta hänen kehossaan on paljonpuhuvia jälkiä. Yksi luoti on sujahtanut ranteen läpi. Toinen luoti on mennyt poskesta sisään ja tullut toisesta ulos. Arvet kasvoissa näyttävät repaleisilta hymykuopilta.
Kuvaa ei voi julkaista, sillä se kertoisi tästä miehestä enemmän kuin on turvallista. Kun pääsemme kertomuksessa riittävän pitkälle, salamyhkäisyyden syy tulee ymmärrettäväksi.
Kutsuttakoon miestä vaikkapa Ivaniksi, ja sanottakoon, että hän on kotoisin Venäjältä. Kumpikaan ei ole totta. Nimi on muutettu, ja oikeasti mies on kotoisin Neuvostoliitosta.
Ivan liikehtii rauhattomasti tuolilla, jonka jalat raapivat kalsean toimistohuoneen lattiaa. Kummassakin korvassa kimaltaa pieni nappi. Hiukset ovat suunnitellusti sekaisin, pisimmät kiehkurat putoavat juuri ja juuri korvien päälle. Ihonmyötäinen paita on pitkä, mutta housut ovat lyhyet, ne ulottuvat vain puolisääreen.
Puhetta tulee suun täydeltä, ja välillä se on sekavaa. Oikea suomenkielinen sana ei aina löydy heti, ja silloin pitkän ja hoikan miehen pitkät ja hoikat kädet huiskivat ilmaan kärsimättömiä kiemuroita ja kaaria.
Katse on erikoinen, pistävä.
"Älä usko minua, usko omia silmiäsi", hän sanoo ja katsoo suoraan silmiin.
Niin, onko hänen tarinansa totta? Ehkä murehditaan sitä vasta myöhemmin. Annetaan hänen ensin kertoa.
Tarina alkaa vuonna 1967 Terijoelta, Karjalan kannakselta, jossa 16. marraskuuta erääseen perheeseen syntyy esikoispoika.
Neuvostoliitossa hierojat eivät olleet vain hierojia, sellaisia, jotka möyhivät sileiksi muhkuraisia lihaksia – parhaat heistä olivat paljon enemmän: heitä kutsuttiin parantajiksi.
Ivanin äiti oli parantaja.

Невероятная история русского солдата.
Иван воевал в Боснии и Афганистане, он видел и делал страшные вещи, но только в Финляндии он нашел покой.

Йоуни К Кемппанен
Хелсингин саномат.

Бывают люди, которые прожил такую жизнь, что о ней стоит рассказать.
Не для того что бы их жизнь поставить другим в пример. И в общем то не для того что бы поведать что то важное.
Ее стоит рассказать потому лишь что она совершенно невероятная.
В комнате сидит мужчина. Его лицо неподвижно, на его теле видны следы, которые сами говорят о себе. Одна пуля прошла через предплечье. Другая пуля вошла в одну щеку и вышла через другую. Шрамы выглядят как ямки при улыбке.
Его фотографию нельзя показывать, так как она рассказала бы об этом парне больше чем надо. Когда разговор заходит достаточно далеко, причины секретности становятся понятны.
Скажем просто, что парня зовут Иван и скажем, что он родом из России. Но ни первое ни вторе не соответствует действительности. Его имя изменено и родом он из СССР. Иван немного покатывается на стуле, его ноги шаркают по
потертому полу офиса. В обоих его ушах поблескивают маленькие гвоздики. Волосы изящно растрепаны, самые длинные кудри ниспадают до ушей. Длинная облегающая рубашка, брюки короткие до середины лодыжек.
Речь сбивчивая и временами непонятная. Трудно подбирает финские слова при этом худые и длинные руки описывают в воздухе дуги и пируэты.
Взгляд необычный, колючий.
"Не хочешь не верь, ну сам же видишь!" говорит он и смотрит прямо в глаза.
Ну и что, его рассказ в самом деле правда? Ну об этом попозже. Послушаем его.
Рассказ начался с 1967 года в г. Зеленогорске на карельском перешейке, 16 ноября в одной из семьей родился мальчик первенец.
В Советском союзе массажисты были не просто массажисты, а народные целители.
Мать Ивана была народным целителем.

    кто голосовал?